زندگی یک خیاط
جایی برای خلوت با خودم...
همه ی ما از انرژی پدر و مادر ، علی الخصوص مادر تغذیه میکنیم الحق که هنر پناهگاه امن منه
همونطور که جنینی تو رحم مادر، از شیره وجود مادر تغذیه میکنه، تو بزرگسالی هم همینه
اگر یه روز مادر کسل و بی انرژی باشه رسما من شارژم تموم میشه
ولی امروز به خودم میگفتم بپذیر آدما فارغ از نقشی که تو زندگی دارن، گاهی حتی حوصله خودشونم ندارن
و کسی نمیدونه چی تو دلشون میگذره
فضا بدم احساساتشو هر جور خودش بلده بیرون بریزه
و یاد بگیرم حال خوبمو وابسته به هیچکس و هیچ چیزی ندونم که اینجور وقتا احساس بیکسی و تنهایی نکنم.
یه روزایی مثل الان که دلم گرفته، پناهنده میشم به هنر، به خیاطی
و چه پناهگاه امن و مطلوبی...پنجشنبه بیست و پنجم بهمن ۱۴۰۳ | 13:28 | خیاط باشی | |

